Ο  λόγος -θεατρικό κείμενο,  ποίημα, οποιοδήποτε δραματοποιημένο κείμενο- γίνεται σκηνικός, εκτίθεται δηλαδή πάνω στην σκηνή για να γίνει παράσταση με την ανάλογη σκηνική δράση της πλοκής. Όταν η σκηνική δράση είναι χορός και λόγος, δημιουργείται η Τέχνη του χοροθεάτρου. Ο ηθοποιός-  χορευτής γίνεται ο φέρων τα εσωτερικά μηνύματα- πάθη και την εξέλιξη του σκηνικού προσώπου μέσα από την σύνθετη σωματική και λεκτική αφήγηση.

Είναι μια Τέχνη  με απεριόριστες δυνατότητες πρόσληψης  από τους θεατές του σκηνικού «γεγονότος», καθώς διηγείται την εσωτερική ιστορία και πορεία των σκηνικών προσώπων με την ελευθερία της υποκειμενικότητας στην ερμηνεία τους  και όχι τόσο την εξωτερική- αντικειμενική ροή και πλαίσιο διήγησης του συναισθήματος και των σχέσεων των ατόμων, που δεσμεύει κατά κάποιον τρόπο και κατευθύνει την φαντασία.

​