Παρόλο που έχεις χρόνια στο χώρο της Υποκριτικής και είναι σίγουρο πως δε θα ξέρεις τι να μας πρώτο πεις θα πρότεινα να πάμε απ' την αρχή.
Η σχολή και τα πρώτα χρόνια στη σκηνή.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν το ξεκίνημα είναι πάντα η πιο γλυκιά ανάμνηση. Αποφοίτησα το 2000 από την Δραματική σχολή "Θεμέλιο" του Νίκου Βασταρδή.
Τα πρώτα 3 χρόνια κάναμε περιοδεία με τον θίασο του Νίκου Βασταρδή στον οποίο είχα την τιμή να παίζω με την Τασώ Καββαδία. Το θεατρικό έργο ήταν η Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Κατσαΐτη (Κομέντια ντελ άρτε). Από εκεί και πέρα τι να πρωτοπώ, όπως επισήμανες.
Απ' την τηλεόραση τι έχεις κρατήσει;
Κατά την διάρκεια των χρόνων έπαιξα πολλά επεισόδια στο "Γαλάζιο διαμάντι" στο ρόλο του Σάλβο ενός Ιταλού μαφιόζου Έπαιξα στο "Εις θάνατον" μερικά επεισόδια και αποσπασματικά σε σήριαλ. Πρόσφατα έπαιξα στο "Έρωτας φυγάς" στον ρόλο του αρχηγού των παρακρατικών. Και ένα επεισόδιο στο "Παγιδευμένοι" .
Δεν τελειώνει στην υποκριτική η σχέση σου με την Τέχνη, αν θυμάμαι καλά.
Έκανα σκηνοθεσία 2 χρόνια με καθηγητή τον Αντώνη κόκκινο. Συνεργάστηκα και σε δύο ταινίες για την εξεταστική μικρού μήκους τον "Θανατοποινίτη" με τον Στανκογλου στο οποίο ήμουν βοηθός σκηνοθέτη και ηθοποιός, κάνοντας τον διευθυντή των φυλακών και στην άλλη ταινία "Το Χριστινάκι" ήμουν ο σεναριογράφο, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής.
Επίσης, έχω λάβει μέρος (ως ηθοποιός) στο φεστιβάλ μικρού μήκους Δράμας, στο έργο "Σταχτοπούτα", σε συνεργασία με την σχολή Σταυράκου.
Αγαπημένα έργα έχεις;
Όλοι έχουν κι ας τ' αρνούνται. Εγώ έχω πολλά που έχω παίξει. Μερικά είναι:
Αγαπημένοι εις το διηνεκές (των Σοφία Σαββίδου, Χρήστου Πουσίνη) , Μαριονέτες (του Φοίβου Μαρκαντώνη), Φράνσις (της Αλμπέρτας Τσοπανάκη), Λεοπόλδος μετ' άλας (του Ηλία Γραμματικογιάννη) , Ελλάς κομπλέ (της Αλμπέρτας Τσοπανάκη). Ο ύμνος του αποστόλου Παύλου (σύνθεση κειμένων με επίκεντρο τον ύμνο της αγάπης).
Πες μας τώρα πως σου προέκυψε το θέατρο; Στα πολύ μικρά σου χρόνια.
Από μικρό παιδί ήθελα να νιώσω την ατμόσφαιρα του θεάτρου. Η πρώτη μου παράσταση την έκανα στην πρώτη δημοτικού με έναν φίλο μου. Ο "Μέγας Αλέξανδρος και ο καταραμένος όφις". Από μικρός στο γυμνάσιο δούλευα σαν κομπάρσος σε ταινίες. Έτσι την πρώτη γεύση μαγικής εικόνας την είχα βιώσει από μικρός.
Και ακόμα έχω πολλά να πω υποκριτικά...
Συμφωνώ. Ας ακούσουμε, για το ρόλο σου στο καινούργιο έργο που ανεβάζετε στο θέατρο Παραμυθίας, με τίτλο "Η εκδίκηση ενός φαντάσματος".
Ο ρόλος στην "Εκδίκηση του φαντάσματος" έχει ένα ειδικό βάρος, εμπειρίας ζωής. Ο Βαρώνος Φον Λεπ είναι ένα άνθρωπος εξουσιαστικός, χειριστικός και συνάμα παράνοιας που τον καταδιώκει. Η λύτρωση και η κάθαρση του έρχεται μέσα από τον θάνατο του
Θα σου ευχηθούμε καλή επιτυχία και να σου δώσει το θέατρο το χώρο να πεις υποκριτικά όσα έχεις μέσα σου.
